Ik heb geen spijt meer dat ik dol op je ben geworden. Het zou raar zijn dat ik mij moet verontschuldigen voor iets waar ik geen controle over heb.
Al was dat best eens anders…..
51 jaar geleden zag ik je voor het eerst, en we werden meteen vriendinnen, deelden talloze ervaringen, beleefde heerlijke momenten, gekke avonturen en maakten talloze herinneringen. We lachten, we huilden en we vochten samen. Ergens onderweg tijdens al die momenten ben ik steeds meer voor je gevallen.
Tot een kleine 2 jaar terug dacht ik dat die gevoelens gewoon gevoelens waren, ze zullen wel zonder veel problemen verdwijnen. Dat is niet gebeurd. Want jij voelde anders aan. Je werd mijn meest heldere ster. En zomaar veranderde je van een naïef meisje, naar een vrouw die steeds vaker weet wat ze wil en daarin ook beslissingen durft te nemen.
Het is een lange weg geweest, en ik weet dat er nog vaak momenten zullen zijn dat je keihard zal vallen.
Het meest pijnlijke zou zijn dat ik de liefde die ik voor je heb gekregen helemaal verlies. En daarmee ook onze vriendschap verspeel. Ik voel me best schuldig dat ik gevoelens in onze bijna perfecte vriendschap heb gebracht.
Ik heb al menigmaal gedacht dat we zonder toestemming van de anderen niet verenigd mogen worden met elkaar.
Dat de mening van anderen altijd zou tellen.
Nu weet ik dat ik bij mezelf moet blijven.
Ik mijn allerbeste vriendin moet zijn.
Met al mijn liefde.
Tot de volgende blog
Patricia
www.kousenbenen.nl
Mooi geschreven Patricia top
Dank u wel.
Patricia, buiten dat je het mooi verwoord hebt allemaal weer is het erg van belang dat inderdaad dicht bij jezelf blijft. Zo zien andere ook je echte ik ❤️
Dank je wel
Heel mooie verwoord Patricia top
Dank je wel
Dank je.